Pater Cyriel Stulens

Zutendaal 1940   Zuun 1960 Scheut 1965  Congo: 1966 - 2004

Zoals vele anderen kwam pater Cyriel in de jeugdbeweging terecht en volgde als één van de laatsten de weg naar Scheut, om van daaruit in 1966 als missionaris naar Congo te gaan. Zijn oudere zus Hélène en broer Joeke waren hem daarin al voorgegaan. In 1975 kwam pater Cyriel op een nieuwe missiepost in Binga terecht. Een reuzengrote plantage van 14.000 hectaren oftewel meer dan vier keer de oppervlakte van Zutendaal. Ze bestond uit bomen en struiken voor het winnen van palmolie, rubber, cacao en koffie. Vierduizend arbeiders moesten er voor zorgen dat de vruchten via de fabriek op de boten geraken. Buiten die arbeidersgezinnen waren er nog een veertigtal dorpen tot op 80 km van het centrum, met ruim 50.000 inwoners. Samen met andere confraters en gevormde leken besteedde hij veel aandacht en tijd aan de vorming van plaatselijke gemeenschappen tot volwassenheid en verantwoordelijkheidszin. Dat deed hij ook op andere missieposten waar hij werkte. Vormingssessies voor catechisten en andere verantwoordelijken waren een prioriteit. Ook kleine ontwikkelingsprojecten in de dorpen werden opgezet met een zo groot mogelijke inspraak en deelname van de mensen. De begeleiding van de jeugd, animatie in de scholen, uitbouw van een aangepaste liturgie en zondagsvieringen, dat alles stond steeds op de agenda.

Cyriel tweede van links, met familie (1971)


bij de studentenbond, eerste van links.

Pater Cyriel was in zijn hoofd, in zijn denken met de betekenis van missie bezig. Hij beschouwde missie als een bepaald aspect van de wereldkerk en zette daarbij de hele mens centraal. Die boodschap durfde hij, soms in scherpe bewoordingen, ook hier kenbaar te maken. Het was voor hem een voortdurende uitdaging om in het licht van de evoluties in de maatschappij en de kerk missie een betekenis te blijven geven. Zo kampte hij met het gegeven dat Europa niet langer het zwaartepunt en het centrum van de wereld was. Hij en het christendom werden geconfronteerd met andere culturen, godsdiensten en ideologieën die ook hun waarde en bestaansrecht hadden. Het was belangrijk dat pater Cyriel en de andere missionarissen rekening hielden met het feit dat de kerk zelf nog op zoek was naar een nieuw evenwicht. Niet alleen de missionarissen maar ook de beleidsmensen kregen te maken met de 'hedendaagse' mens en de nieuwe media die sommige toestanden op economisch, sociaal, politiek én religieus vlak uitvergrootten en uit zijn context ruten. Zo erkende hij dat de taal waarin 'God' in het verleden ter sprake kwam niet meer aansprak. Maar pater Cyriel zou pater Cyriel niet zijn als hij als echte missionaris geen mogelijkheden zag voor de toekomst van missie. Om te beginnen dacht hij aan de concrete noden in de samenleving zoals zorg voor zieken, gehandicapten, eenzamen en migranten.

In 2005 vroeg de provinciale overste hem om samen met een zorgdienst de verantwoordelijkheid op te nemen in een huis in Kessel-Lo waar oudere en zieker confraters verzorgd werden. Daar zag hij een nieuwe dimensie van het missionaris-zijn en kon hij het in de praktijk brengen. Dat probeert hij nog te doen tot op de dag van vandaag.

In Congo