De congregatie van de Witte Zusters (voluit de Witte Zusters van Onze Lieve Vrouw van Afrika (afgekort in het Engels MSOLA, Missionary Sisters of Our Lady of Africa), werd gesticht in Algerije in 1869.

De stichter was een franse priester Charles Lavigerie (ook aartsbisschop van Algiers), en stichtte deze organisatie als vrouwelijke zustercongregatie naast de Witte Paters (Missionarissen van Afrika, 1868).

De eerste overste werd Moeder Marie-Salomé (Marie-Renée Roudaut). De bijnaam verwijst naar de witte habijt.

De kern van hun missiewerk is evangelisatie met bijzondere aandacht voor vrouwen en gezinnen, via onderwijs, gezondheidszorg, catechese en gemeenschapsopbouw; sterk intercultureel en interreligieus.

Er was al een vroege expansie vanaf de jaren 1890–1910 en ze waren dan al actief in o.a. Oost- en Centraal-Afrika (Uganda, Tanzania), met scholen, klinieken en vorming van lokale religieuze gemeenschappen (bv. in Uganda).

Ook is er speciale aandacht voor hun bijdrage aan lokale kerken: de MSOLA stimuleerden en begeleidden de oprichting van inheemse congregaties (meerdere tientallen in de 20e eeuw).

De congregatie is internationaal aanwezig met focus op Afrika; Hun prioriteiten omvatten o.a. interreligieuze/interculturele dialoog, migratie & vluchtelingen, vrouwenrechten/empowerment en vorming.

De congregatie werkt nauw samen met de Missionarissen van Afrika (Witte Paters), opgericht door dezelfde stichter.